Fraude en letselschade

Blog

25 juni 2021

Ik heb ze niet, frauderende letselschade-cliënten. Maar juist daarom maak ik me zorgen. Als ik ze niet zie, dan doe ik iets fout. Want ik doe dit werk al 20 jaar. Ik moet frauderende cliënten gehad hebben. Dus ga ik naar een cursus over fraude in letselschadezaken. In het hol van de leeuw zit ik als een van de weinige pure slachtofferadvocaten in een zaal vol met verzekeraars en hun advocaten. De ene na de andere fraude-onderzoeker vertelt zijn of haar verhaal. De detectives blijken regelmatig loerend in de struiken te liggen. Foto’s makend van slachtoffers die veel meer kunnen dan ze zeggen te kunnen. FRAUDE!

Wantrouwen

Wat mij vooral opvalt aan de bijeenkomst, is het diepgewortelde wantrouwen tegenover slachtoffers. Ik zie vaak de andere kant van het verhaal. Een slachtoffer dat boodschappen gaat doen, maar daarna weer een dag klachten heeft? In een gesprek met de verzekeraar hij zeggen dat hij geen boodschappen meer kan doen. Maar de detective fotografeert meneer vanuit de struiken met een boodschappentas. FRAUDE! Of ligt dat genuanceerder?

Detective

Een van mijn cliënten kan zijn rechter arm niet meer gebruiken. Hij is uitermate gefrustreerd dat de verzekeraar nu al maanden weigert om een auto met automaat voor hem te vergoeden. Wat doet de beste man? Hij stapt op een goede middag in zijn auto en probeert met links zowel te sturen als te schakelen. Best een uitdaging. Als op dat moment de detective in de bosjes had gelegen, had deze een ‘frauderend’ slachtoffer gezien. Ik had namelijk aan de verzekeraar laten weten dat deze man heel hard een auto met automaat nodig heeft en echt niet kan auto rijden. Wat de detective dan zou missen, was dat deze man een paar honderd meter verderop door de politie van de weg geplukt is wegens gevaarlijk rijgedrag. Een verhaal heeft nu eenmaal 2 kanten.

Bedrog

Natuurlijk zijn er tijdens de cursus ook genoeg voorbeelden van regelrecht bedrog. Mensen die niet meer kunnen werken, maar nog wel aan een bokswedstrijden mee kunnen doen. Geen boodschappen kunnen doen, maar wel winnaar worden van de lokale tenniswedstrijden. Dan heeft een verhaal maar 1 kant: een verkeerde kant.

Maar aan het einde van de cursusdag beklijft toch het knagende gevoel dat ‘zij’ het verkeerd zien. Zo erg is het allemaal niet en het ligt meestal wat genuanceerder.

Red flags

Eenmaal thuis bespreek ik met het letselschadeteam wat ik geleerd heb. Waar op te letten; welke ‘red flags’ er zijn. Soms is het heel simpel; zoals de vraag of het slachtoffer en de dader familie van elkaar zijn. Maar er zitten ook ‘red flags’ bij waar je niet zo snel aan zou denken.

Toeval?

Zou het door de cursus komen of is het toeval? Een week later gaat de telefoon. Achterop aanrijding, ZZP-er, nekklachten, low-impact botsing, bedrijf net gestart, grootste plannen. Hij vertelt zijn verhaal. Het klinkt allemaal bekend en invoelbaar. Het gaat sinds het ongeval heel slecht met hem. Hij heeft al zijn zakelijke afspraken afgezegd en ook een aantal lopende contracten al moeten opzeggen, omdat hij betwijfelt of hij OOIT nog aan het werk zal kunnen komen, zo erg is de pijn. Ik vraag wanneer het ongeval gebeurd is. ‘Eergisteren’ antwoordt de beste man bloedserieus.

Fraudeur?

Maar is zo’n meneer dan een fraudeur? Of iemand met een lage pijngrens en een nogal fatalistische pessimistische instelling? Ik weet het niet. Maar ik heb er niet zo veel zin in. Ik geef hem het advies om vooral de focus op het herstel te houden. Ik leg uit dat ik voorlopig niets doe en dat hij eerst maar eens aan zijn herstel moet gaan werken en ik wens hem van harte beterschap.

Een paar weken later belt hij weer. Het gaat écht niet. Huisarts, ziekenhuis, foto’s, fysiotherapie. Het leven is zwaar en zijn bedrijf ligt volledig plat. Het is niet eens zozeer wát hij zegt, maar vooral hoe hij het zegt. Het is DRAMA met hoofdletters. Zo zeer dat het niet past bij de gebruikelijke achterop aanrijdingen. Het zijn kleine details, maar ze kloppen niet.

Gouden bergen

Dan levert hij verklaringen aan. Verklaringen waaruit blijkt dat hij na het ongeval met zijn net opgerichte bedrijf heel veel geld zou gaan verdienen. Gouden bergen.

De brief is ondertekend 3 weken voor het ongeval. Dat is interessant. Ik vraag het originele bestand op en laat de broncode onderzoeken. En wat blijkt? Het document is 3 maanden ná het ongeval opgesteld. Toch knap, als je een document kunt ondertekenen voordat het is opgesteld.

Ik voel me belazerd. Ik heb het hartstikke druk. Met mensen die écht slachtoffer zijn van een ongeval. Mensen met échte klachten. Mensen die écht mijn hulp nodig hebben.

Het ligt allemaal vast genuanceerder, maar dit keer heb ik mijn buik er van vol.